توضیحات
خلاصهی کتاب:
کافکا که بسیاری او را از سردمداران مکتب نهیلیسم میشناسند، در این اثر کاملاً خصوصی دغدغهها و دلمشغولیها و علایق خود را در باره افراد تئاتر و هنر مینویسد و نوشتن این یادداشتها را از بیستوهفتسالگیاش شروع کرد. او دچار رخوت شده بود و دیگر خلاقیتی در خودش حس نمیکرد. برای بازیافتن خلاقیت گمشدهاش شروع به نوشتن کرد و تا یک سال پیش از مرگش این کار را ادامه داد. این خاطرات از منابع اصلی تحلیل آثار کافکا به شمار میروند و بسیار مورد بحث قرار گرفتهاند. او در این یادداشتها به حقایقی دربارهی آثارش و چگونگی نوشتنشان اشاره کرده که درک مفاهیم فلسفی و هدف پشت رمانهایش را برای مخاطب آسان میکند.
قسمتی از کتاب:
“When I say something it immediately and definitively loses its importance, when I write it down it always loses it too, but sometimes gains a new one.”
دربارهی نویسنده:
فرانس کافکا، نویسندهی معروف آلمانیه. اون به خاطر فضای ابزورد، سرد و تاریک کارهاش به شهرت رسید اما در زندگی شخصی کاملا مقابل کارهاش قرار میگرفت. کارهای مهم کافکا بعد از مرگش به چاپ رسیدن چون فکر میکرد نوشتههاش به اندازهی کافی خوب نیستن؛ کافکا با همین طرز تفکر، ۹۰ درصد از کارهاش رو سوزوند.
