توضیحات
خلاصه‌ی کتاب:
آیا تابه‌حال داستان افرادی را شنیده‌اید که در دوران قحطی یا جنگ مجبور به آدم‌خواری شده‌اند؟ احتمالاً وقتی به چنین تصاویری فکر می‌کنید، مو بر تنتان سیخ می‌شود و با خود می‌گویید که هیچ‌وقت در زندگی‌تان تن به چنین کاری نخواهید داد. اما اگر قرار باشد بین آدم‌خواری و مرگ، یکی را انتخاب کنید، کدام را ترجیح می‌دهید؟ اصلاً چرا خوردن گوشت انسان اشکال دارد؟ چه چیزی مانع انسان‌ها برای انجام چنین کاری می‌شود؟ بعد از خواندن کتاب گوشت لطیف (لاشه‌ی لطیف) است (Tender is the Flesh)، مطمئناً سؤالات بیشتری ذهن شما را درگیر خواهد کرد.
رمان دیستوپیایی آگوستینا بازتریکا (Agustina Bazterrica) دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن همه‌ی حیوانات به یک ویروس مرموز مبتلا می‌شوند. این ویروس شاید برای حیوانات خطرناک نباشد؛ اما انسان‌ها را از بین می‌برد. حتی کوچک‌ترین تماس با حیوانات باعث مرگ انسان‌ها می‌شود؛ پس حیوانات شهری مانند گربه‌ها و سگ‌ها زنده‌زنده سوزانده می‌شوند. کم‌کم این سؤال ایجاد می‌شود که به‌جای خوردن گوشت، باید چه چیزی را جایگزین خوراک روزانه‌ی زندگی کنند؟ اولین جوابی که به ذهن می‌رسد، روی آوردن به گیاه‌خواری است. اما آگوستینا بازتریکا در همان ابتدای کتاب گوشت لطیف است، این جایگزین جدید را به شکل بسیار زیبا و خواندنی رد می‌کند.
قسمتی از کتاب:
“Because hatred gives one strength to go on; it maintains the fragile structure, it weaves the threads together so that emptiness doesn’t take over everything.”
درباره‌ی نویسنده:
آگوستینا بازتریکا رمان نویس آرژانتینی و برنده جایزه پرمیو کلارین می باشد.
